Noosa en omgeving

Na onze 4 wheel drive te hebben ingeleverd in Hervey Bay zijn we die avond gelijk doorgereden naar Noosa. Dit was een tripje van ongeveer een uur of 4. Ik was blij dat Harold ’s avonds rijd, want de kans dat er een kangaroo tegen je auto aan loopt is redelijk groot aanwezig. Er liggen hier meer dode kangaroo’s langs de weg dan er in Nederland gele praatpalen langs de weg staan.
Uiteindelijk ons motel in Noosa gevonden en daarna snel nog wat gegeten. De volgende dag hebben we het rustig aangedaan, een beetje Noosa verkend, geprobeerd wat Koala’s te spotten in het NP van Noosa, maar jullie raden het al, geen een gespot. Die zelfde middag hebben we heerlijk op het strand gelegen, het was een aangename temperatuur en het was er dus goed uit te houden.
De volgende dag zijn we naar de Australian Zoo geweest, dit ligt ongeveer op anderhalf uur rijden van Noosa. Dit is de Zoo van “the crocodile hunter “ Steve Irwin. We hebben er een show gezien van slangen, vogels en van een salty. Verder natuurlijk de Koala’s, Kangaroo’s, Wombats, Kroks en typisch Australische diertjes gezien.
Ook nog even langs de tribute wall van Steve Irwin gelopen, moet wel zeggen dat ik dat wel indrukwekkend vond. De marketing afdeling heeft goede zaken gedaan het afgelopen jaar. Zelfs de kinderen van Irwin, hebben een eigen kledinglijn en tv programma.









Surfles…
Ook hebben wij surfles gehad, Harold had dit al een keer in Melbourne gehad en voor mij was dit dus de eerste keer. Na een wetsuite te hebben aangedaan met je plank richting het strand. Eerst krijg je wat theorie over wat te doen bij een rip. Nou vooral rustig blijven is het enige wat ik heb opgeslagen. Daarna wat droog oefenen hoe je moet opstaan op de plank in het water. Nou moet zeggen dat ik na drie keer oefenen zoiets had van okay. Je moet je een soort van opdrukken, nou de meeste die mij kennen, weten dus dat ik dat niet kan…. Dus een beetje smokkelen, wat meer tijd nemen en uiteindelijk het water in.
We waren maar met 4, waarvan 2 al meerdere lessen hadden gehad, dus we kregen veel aandacht van onze surfleraar. Tijdens onze zoektocht voor surfles viel ons 1 ding op, alle surfscholen garanderen dat je tijdens je eerste les staat op je plank… En ze hebben gelijk gekregen… Nou het eerste half uur in het water was het elke keer kopje onder natuurlijk, maar naarmate de tijd vorderde ging het steeds beter. We hadden er veel lol in en het ging ook steeds beter. Ik heb tot 3 keer toe tot aan het strand gesurfd. Nou voor de eerste keer was ik best trots op mijzelf. Harold vond ook dat ik meer talent had dan hij. Al met al weer een ervaring rijker en een must do op ons lijstje afgevinkt..
















Brisbane…
Brisbane ligt op ongeveer 4 uur rijden van Noosa, en aangezien dit een behoorlijk grote stad is mocht ik het laatste stuk in de stad rijden en was Harold de navigator. Dit bleek een goede combi te zijn, we zijn in 1 keer naar ons hotel gereden. We hebben anderhalve dag in Brisbane doorgebracht. We hebben daar een beetje gewinkeld, terrasjes gepakt en gewandeld. Wat grappig is aan Brisbane dat er een rivier midden door de stad loopt, wij pakken de bus met het openbaar vervoer, daar kun je de boot pakken naar het centrum…Brisbane was een leuke stad maar we vonden het allebei niet spectaculair. Hopelijk bevalt Sydney ons beter…

Byron Bay….
Vanuit Brisbane ging we op weg naar Byron Bay een hippie stadje.. Het is hier erg relaxt en very easy going. Byron bay is het meest oostelijke punt van Australië.. Er staat een prachtige vuurtoren en je kunt er walwissen en dolfijnen spotten. De middag dat we zijn aangekomen in Byron Bay, gelijk de vuurtoren bezocht( voor de mooie foto momenten ) en daarna de trap af naar beneden voor de mooie uitzichten op de oceaan. Daarna weer terug naar boven L, ik was helemaal stuk toen ik boven was. Maar toen we eenmaal boven waren een walvis gespot en wat dolfijnen gezien. Om meer walvissen te spotten word aangeraden om dit bij zonsopgang te doen. Nou die zonsopgang is niet gelukt, maar we waren en redelijk vroeg, maar de zee was te wild om walvissen te spotten die dag, nog wel wat dolfijntjes gezien. De rest van de dag hebben we lekker rustig aangedaan. Beetje gewinkeld, op het strand naar de surfers gekeken, een cappuccino gedronken met Binnie en Eva. Binnie heeft ook in Melbourne gestudeerd en doet met een vriendin de zelfde route als wij. Dit was de tweede keer dat we de meiden tegen zijn gekomen, waarschijnlijk zien we ze in Sydney voor het laatst.
We hebben erg genoten van Byron Bay.

Fraser Island

Eerst even wat info over Fraser Island..
Fraser Island National Park ligt langs de zuidkust van Queensland en is naast het grootste zandeiland ter wereld, een van de wereldwonderen van Australië. Fraser Island is 123 km lang bevat meer zandkorrels dan de Sahara! Je zou het niet verwachten op zo'n zanderig eiland, maar hier groeit een heus regenwoud, wat uniek is in de wereld. Aan de kust liggen onder andere parelwitte stranden.Op Fraser Island liggen 40 zoetwatermeren waarvan het water zo zuiver is, dat je het kunt drinken. Deze meren zijn ook je enige mogelijkheid om te zwemmen op Fraser Island aangezien de zee een no go area is vanwege de zeer sterke stroming en de aanwezigheid van haaien. De bekendste meren zijn Lake Wabby en Lake McKenzie. Vooral dit laatste meer is geweldig mooi en wordt omringd door een van de mooiste stranden van Australië!
Eli Creek, dit is een helder riviertje van drie meter breed met schildpadjes, waarin je je naar het strand kunt laten drijven. Verder leven er op Fraser Island zo'n 230 vogel- en 25 zoogdiersoorten en er groeien palmen, acacia's, prehistorische varens en reusachtige Kauridennen. Niet voor niets staat dit indrukwekkend mooie eiland op de Lijst van Werelderfgoederen.
Nou we hadden dus heel wat in het vooruitzicht, en ook een soort van route meegekregen die we zouden kunnen rijden. Omdat er op Fraser Island 2 uur voor en 2 uur na vloed niet op het strand mag rijden ben je beperkt tot het binnenland. Nadat we vanaf de ferry zijn gereden en voor het eerste in het zand mogen rijden, strubbelt in 1e instantie de auto een beetje tegen, we krijgen ‘m niet in de 4 wheel drive stand. Na wat proberen lukt dit uiteindelijk wel en gingen we op weg. Na een paar keer een verkeerde afslag te hebben gepakt, ( kaartlezen is niet mijn sterkste kant ) uiteindelijk op weg naar Lake McKenzie. Nou ik hoop dat op de foto’s duidelijk te zien is hoe helder dit water is en ook het strand is hagelwit. Op de achtergrond het regenwoud en dat een prachtig mooi helder meer met water wat je inderdaad kunt drinken..
Na Lake McKenzie op weg naar het volgende meer Lake Birrabeen. Dit meer lijkt erg veel op Lake McKenzie. Een wit strand en zeer helder water. Hierna onze weg vervolgt naar Lake Boomanjin. Inmiddels was ik achter het stuur gekropen. Na in het begin van mijn rit een kleine file te hebben veroorzaakt, ging het rijden in een 4 wheel drive steeds beter. Telkens als er een tegenligger aankwam was het even zweten, omdat er niet veel ruimte was om elkaar te passeren en er dus altijd 1 auto de berm in moest.
Inmiddels was het strand vrijgegeven om op te mogen rijden, dus wij op naar het strand. Over het strand kan je het snelst van de ene kant naar de andere kant van het eiland. Dus op naar Eli Creek. Op het strand mag je een maximale snelheid rijden van 80 km per uur. Nou dat is best hard op het zand. Moet je zeggen dat ik het niet heb gehaald toen ik achter het stuur zat. Ook moest je vaak door een kreekje rijden, meestal waren deze niet zo diep en kon je er met redelijke snelheid doorheen, maar bij het kreekje van Eli Creek heb ik het stuur overgegeven aan Harold. Nou die ging er lekker soepel doorheen. ( toen nog wel ), na Eli Creek richting Happy Valley gereden waar we zouden overnachten. Dus dan moet je van het strand af, door het mulle zand of door het water. Nou bij dat laatste hadden we een behoorlijk zweefmoment. En toen we in Happy Valley aankwamen, toch maar even gekeken of de auto nog in orde was…
Die avond wat gegeten in het enige restaurant van Happy Valley.
De volgende dag vroeg op, want vanaf kwart voor 9 tot kwart voor 1 die middag mocht er vanwege de vloed niet op het strand worden gereden, dus vroeg naar het Maheno Wrack. Dit schip is aangespoeld in 1935. Na het Maheno Wrack besloten wij om de Northern Forest Scenic Drive te doen. Op de kaart stond dat dit een route was die vooral bestemd was voor de ervaren 4 wheel drivers en dat het een rough track was. Na een aantal keer twijfelen, hebben we het uiteindelijk toch gedaan. Na 100 meter begon het al met behoorlijke kuilen in de weg en “Jimmy” heeft het een aantal keer erg zwaar gehad, maar we waren blij dat we deze route hebben gedaan. Het viel achteraf best mee, en het was een erg mooi route om te rijden. Voor deze route stond een tijd van 2 en half uur, nou wij hebben er ongeveer 3 uur over gedaan. ( 38km in 3 uur, blijkbaar zijn wij dus ervaren rijders :-). In die twee dagen geen 1 keer vast komen te staan. Ook staat Fraser Island bekend om de aanwezigheid van Dingo’s. Overal op het eiland word je gewaarschuwd voor Dingo’s. In de 2 dagen dat wij op Fraser Island zijn geweest hebben wij 1 dingo gespot.
Al met al 2 geweldige dagen gehad.

Hervey Bay

Hervey Bay

Aangekomen in Hervey Bay, also known als Grey City, was het moeilijk om een eettent te vinden die nog open was ( tijd 20.30 uur ) en waar nog mensen zaten!!!! Uiteindelijk een italiaan gevonden die nog open was en waar nog mensen zaten. Het publiek wat er zat was behoorlijk grijs, maar het was de enige tent in Hervey Bay waar überhaupt nog mensen zaten dus we hadden weinig keus. Dit voorspelde niet veel goeds, we hadden totaal 3 dagen hier gepland 2 voor Fraser Island en 1 dag Hervey Bay. Nou de volgende morgen snel naar het vvv van Hervey Bay, waar we werden geholpen door een erg aardige bejaarde vrouw die wel wat tips voor ons had. Nou in goed vertrouwen zijn we naar een strandje en een plaatsje gereden wat volgens haar wel de moeite waard was. Niet dus.. Uiteindelijk zelf de kaart er maar bij gepakt, en uitgekomen in het plaatsje Maryborough. Ook hier naar de vvv en je raad het al, het stond vol met de Grey Army. Harold heeft netjes de man aangehoord en wat folders in ontvangst genomen, terwijl ik al lachend wat folders heb doorgenomen… Maar Maryborough bleek echt een leuk stadje te zijn, mooie oude gebouwtjes, op de foto met Mary Poppins, en de tour afgesloten met een heerlijke lunch op een veranda van een klein restaurantje. Want om 4 uur moesten wij terug zijn in Hervey Bay om instructies te krijgen voor onze 4 wheel drive die wij hebben gehuurd om Fraser Island mee te ontdekken. Dus op tijd terug in Hervey Bay, instructies gehad over wat wel maar hoofdzakelijk wat niet mag met een 4 wheel drive. Contractje getekend, verzekeringetje afgesloten en vroeg naar bed want de volgende dag om 6 uur konden wij onze “Jimmy “ophalen. Zo gezegd zo gedaan, en na een kleine omweg hadden we dan uiteindelijk om kwart over 7 de ferry richting Fraser Island…

Zeilen op de Whitsunday's

Whitsunday Islands
Voor de oostkust van Australie (Queensland), tussen Mackay in het zuiden en Bowen in het noorden, vind je het paradijs op aarde: de Whitsunday Islands. Deze tropische eilanden met witte poederstranden, groene bossen en mooie rotspartijen grenzend aan een diepblauwe zee met prachtig koraalrif, zijn echt adembenemend. Hier vind je ook een van de mooiste stranden ter wereld: Whitehaven Beach.
Wij hebben ervoor gekozen de Whitsunday Islands met een zeilboot te verkennen. De rustige wateren rond de eilanden bieden prima zeilmogelijkheden en zo krijg je het meeste van dit prachtige gebied te zien.
In Cairns kregen wij de tip om met de Waltzing Mathilda te gaan zeilen. Dit is een middelgrote boot met een max. capaciteit van 14 mensen, dus dat sprak ons wel aan. Uiteindelijk waren er 10 passagiers en 2 bemanningsleden. Trist was deze trip de kapitein en Gemma zorgde voor de versnaperingen tijdens ons verblijf.
Het weer de eerste dag was niet best, veel wokkels in de lucht, koud en veel wind. Nou de wind was prima maar die wokkels en de kou was wat minder. Uiteindelijk zat ik op het dek met 2 fleecejacks en mijn jas aan. En nog had ik het koud… Maar dat mocht de pret niet drukken, want na een uur of 3 zeilen was het tijd voor de lunch en na de lunch was het richten Whitehaven Beach. Eenmaal aan land een boswandeling van ongeveer 10 minuten tot de Lookout van Whitehaven Beach. Ik heb nog nooit zo’n mooi wit strand gezien, de foto’s zeggen genoeg denk ik… Hierna terug het bos in en uiteindelijk op Whitehaven beach aangekomen. Het zand is ook zo fijn en zoooo wit… Iets om nooit meer te vergeten. Op whitehaven beach ook de zon onder zien gaan en terug naar de boot. Trist besloot om nog een klein stukje te zeilen en dat we dan de volgende morgen gelijk konden genieten van een prachtig uitzicht als we wakker zouden zijn. Nou en hij heeft gelijk gekregen hoor… Blauwe lucht, koperen ploert die aanstond, onze dag kon niet meer stuk. Zaten we gisteren nog te smeken om een Jagermeister, vandaag kon de bikini aan en de zonnebrand uit de tas.. Die dag hebben we nog een paar eilandjes bezocht en gesnorkeld.. Dus stingersuite aangetrokken. Dit is een soort wetsuite maar dan iets dunner. Dit pak beschermd je tegen de kwallen. Nou in het rubberbootje en plons het water in. Moet zeggen dat ik de smaak van het snorkelen te pakken heb gekregen. Geen 1 keer een slok water naar binnen en voelde me wat meer relaxed in het water. Wat ons opviel is dat we hier veel meer vissen hebben gezien dan in het Outer Reef. Dus we hadden wederom weer niks te klagen.
De laatste 2 dagen hebben wij bijna niet kunnen zeilen omdat er geen wind stond, dus veel met de motor aan gedaan. Nog wat eilandjes bezocht, voor de mooie foto momenten. Op de laatste dag wederom een eilandje bezocht. Dus we zaten in het rubberbootje om van de zeilboot naar de eilandje te varen, zien we daar ineens 4 stingray’s ( a.k.a. Pijlstaartrog – je weet wel Steve Irwin ) het waren niet zulke grote, maar was blij dat ik in het bootje zat. Ze hadden behoorlijk de vaart erin dus een foto is niet gelukt..
Ook hebben de meeste passagiers ( 3 engelsen, 3 amerikanen, 1 duitse, 1 zwitser en wij ) redelijk wat Turttles gezien. Maar op de 1 of andere manier was ik elke keer te laat met spotten. Of ik zag ze gewoon niet of was zo verdiept in mijn boek dat ik niet eens hoorde dat er iemand Turttle riep. Uiteindelijk is het toch goed gekomen en heb ik toch nog wat Turttles gezien. 2 lui van de groep hebben zelfs tijdens het snorkelen een turttle gezien.
Deze drie dagen zijn voorbij gevlogen, we zijn niet zee ziek geweest, hebben een heerlijke tijd gehad en we zouden het zo weer doen. Dus als je naar Australie gaat, ga zeker zeilen op de Whitsunday’s.

Great Barrier Reef

Het Great Barrier Reef is het grootste door levende organismen gemaakte bouwwerk ter wereld! Vanaf Bundaberg tot aan Cape York in Queensland vind je maar liefst 2000 km lang de meest prachtige koraalriffen. Op de rifeilanden hoef je niet ver te zoeken om het rif te kunnen bekijken, want het is vaak vlak onder de oppervlakte van het water te zien.
In het Great Barrier Reef heerst een enorme biodiversiteit en leven er duizenden dieren. Er zijn bijvoorbeeld al zo'n 2000 soorten tropische vissen te vinden zoals de prachtige pincetvis en clownbarbel. Maar ook schildpadden, dolfijnen, haaien en zelfs walvissen trekken door de riffen heen. Het water is erg helder; het zicht is soms zelfs 60 meter! Dat moet ook wel want de koraaldiertjes hebben veel licht nodig. Het koraal houdt dan ook op bij een diepte van 30 meter omdat er dan te weinig zonlicht kan doordringen.
Het rif heeft twee grote bedreigingen. Het ene gevaar is afkomstig van een diertje: de Crown of Thorns zeester. Dit diertje is waarschijnlijk meegelift met een Japanse boot en eet het rif op. De andere bedreiging komt van onszelf. Het Great Barrier Reef trekt veel toeristen en dat worden er elk jaar steeds meer. Dit is natuurlijk niet bevorderlijk voor het bestaan en de groei van dit natuurlijke bouwwerk.
Het voortbestaan van het Great Barrier Reef ernstig wordt bedreigd door visserij, vervuiling vanaf het land en het broeikaseffect. Wetenschappers voorspelden dat in 2050 nog maar vijf procent van het rif over zou zijn als er geen maatregelen zouden worden genomen. Een goede stap is inmiddels gezet. Het beschermde deel van het rif is uitgebreid van 4.5 naar 33 procent. Dat is een toename van een oppervlakte zo groot als Groot-Brittannië.
Tot dusver heeft het toegenomen toerisme nog geen ernstige schade aangericht aan het rif, aangezien er slechts 20 van de 2000 eilanden toeristische faciliteiten hebben. Toch moeten alle bezoekers zich aan regels houden van het ecotoerisme: alleen kijken en niets aanraken. Je mag niet op het koraal staan en niets meenemen. Gelukkig kun je ondanks de strenge regels optimaal genieten van deze sprookjeswereld onderwater!
En dat hebben we geweten hoor, vanaf ons Hostel waar we verbleven kregen wij de tip om met de Sunkist op pad te gaan. Dit zou een snelle boot zijn en de groepen zouden niet zo groot zijn. Op zich was het best een snelle boot, maar als je om kwart over 9 vertrekt terwijl wij er al om kwart over 8 moesten zijn, zeg ik eerste min puntje is in de pocket. Omdat de weergoden ons niet goed gezind waren die dag ( veel wind, dus veel golven en geen zon ), ging het tot halverwege goed, daarna kwamen de kotszakjes te voorschijn. Menigeen waaronder ik heeft tot 2 keer toe de bodem van het zakje bekeken en uiteindelijk ook het zakje van vulling voorzien..
Na twee uur had onze “snelle” boot dan eindelijk het outer reef bereikt. Dus snel een wetsuite aan, even een uitleg over snorkelen, en dan plons het water in….
We hadden in Cairns een onderwatercamera gehuurd voor de mooie plaatjes uiteraard en Harold had voor zijn eigen camera een waterdichte zak gekocht. Dus met 2 camera’s het water in. Maar in het begin wilde het met mij nog niet zo vlotten. Ik had moeite met ademen door die buis, en had ook een enkele keer een lekker slok zout water te pakken… Maar uiteindelijk ging het wat beter en kon het genieten gaan beginnen. Het is niet te beschrijven wat je ziet als je voor het eerst naar beneden kijkt. Zo mooi, mijn mond viel open ( oeps weer een slok water :-( ). Nou ik heb een aantal foto’s toegevoegd zodat jullie een idee hebben wat wij hebben gezien… En ook de tropische vissen zo dichtbij… we hebben ze echt gezien, alleen is dat op de foto’s niet zo goed te zien :-).
Al met al hebben we twee keer een uur gesnorkeld en iets van 160 foto’s gemaakt. We hadden die voor geen goud willen missen, ondanks een wat wilde zee. Toen we die avond de camera terug brachten en de vrouw ons het cd’tje met de foto’s overhandigde zei ze wel, dat het jammer was dat het geen zonnig weer was, dan waren de kleuren nog beter uitgekomen…

Katherine Gorge

Tour naar Katherine Gorge..

De dag na 3 daagse tour hadden we een 1 daagse tour geboekt naar Katherine Gorge. Dus weer vroeg ons mandje uit. Vol verwachting klopte ons hart toen de bus kwam aanrijden om ons op te halen. Na iedereen te hebben opgehaald, was het een behoorlijk grijze bus..!!. Maar dat mocht de pret niet drukken. De chauffeur had een erg goeie muziek keuze, heb alles gehoord van Klassiek, Elvis Presley en wat traditionele Australische artiesten. Dus aan de muziek heeft het niet gelegen die dag.
De heenreis was vooral veel slapen, en een militaire begraafplaats bezocht! Na 4 uur rijden kwamen we dan eindelijk in Nitmiluk NP aan. We gingen met een mooie boot, waar we ook een lunch geserveerd kregen richting de Katherine Gorge. Katherine Gorge is een rivier die tussen hoge rotsen ligt, je snapt wel dat dit een erg mooi plaatje is, dus veel foto’s genomen, genoten van het mooie uitzicht en nog een croc gezien in de rivier. Halverwege de route uitstappen voor wat mooie foto momenten langs de rivier en daarna overstappen naar een andere boot en op naar de tweede gorge. Ook hier een prachtig uitzicht. Daarna terug naar de plek waar we op de 2e boot zijn gestapt. De stuurvrouw liet al een aantal keer doorschemeren dat inparkeren niet haar grootste hobby was, nou dat hebben we geweten. Een paar keer een behoorlijke klap gemaakt tegen een rots. Wij vonden dit wel grappig maar bij menig bejaarde ging de pacemaker op tilt..
Al met al een zeer geslaagde tour, over de rivier.. Daarna weer een lange reis terug met de bus.
Deze dag was ook onze laatste in Darwin. De volgende dag met het vliegtuig naar Carins.

Cairns en omgeving

Cairns en omgeving…

Na een tussenstop in Goove landen we rond half 10 in de ochtend in Cairns…
Met een taxi naar ons motel op de Esplanade in Cairns..
De taxi chauffeur wilde ons wel van een paar gratis tips voorzien over wat hier allemaal te doen is. Hij vertelde zo enthousiast over een aantal dingen dat wij al snel iets hadden, hebben we wel genoeg tijd om dat allemaal in 3 dagen te doen. Dus informatieboekjes mee en wat take away cappucino’s op naar de Esplanade. We wilden zowieso 1 dag gaan snorkelen in “The Great Barrier Reef “, en Cape Tribulation stond ook al in de planning. Dus werd het de keuze tussen de railway tour of een dagje in de auto om de tablelands route te rijden.
Het werd uiteindelijk de Skyrail tour. Hiermee ga je in de gondel over het regenwoud heen, stop je een paar keer onderweg voor een rondleiding en heel wat mooie foto momenten.. De totale gondel tocht duurde ongeveer anderhalf uur, daarna hadden we nog een uur of 3 in Karunda te vertoeven. Nou is het zo, als je 1 souvenir winkel gezien hebt, dan heb je ze allemaal gezien. Dus dat hebben we maar gelaten voor wat het is. We hebben een wandeling gemaakt door het regenwoud, koala park bezocht en natuurlijk wat terrasjes gepakt. Terug hebben we de “Railway” gepakt. Hier zit je in een stoomtrein, stop je onderweg een keer om naar een fantastisch mooie waterval te kijken, Onderweg ook heel veel mooie dingen gezien en dus heel veel foto’s genomen…
Onderweg hadden we allebei wel zoiets van het is mooi weer laten we vanavond de “barbie” maar eens gaan uitproberen op de Esplanade. Dat is wel grappig in Oz, Je kunt hier gewoon gebruik maken van openbare barbies. Dus boodschappen gedaan voor de barbie, helaas begon het weer wat tegen te werken. Uiteindelijk hebben we de laatste avond alsnog in de regen de barbie aangezet…..











Cape Tribulation…

Nadat we de avond ervoor nog even onze huurauto hebben opgepikt, zijn we de volgende dag op weg gegaan naar Cape Trib.
Onderweg genoten van de trip langs de kust, af en toe de auto uit voor een mooi foto momentje. Ook stapte ik de auto uit om een foto te maken van de veerboot waar we de “Daintree River “ mee over gingen. Nou puntje bij paaltje zat Harold op de ferry en stond ik nog op het vasteland. Gelukkig was er een erg aardig amerikaans stel, waar ik bij in mocht stappen. Altijd handig, want dan krijg je weer allemaal tips. Deze mijnheer werkt in Melbourne en zijn vrouw was voor een weekje op vakantie. Als je nagaat dat je vanuit de USA bijna net zo lang in het vliegtuig zit als ik. We hebben het natuurlijk ook nog over Nederland gehad, hij vroeg in welke stad ik woonde en Utrecht daar was hij wel eens geweest. Moet toch niet gekker worden.!!!!
Cape Tribulation is een van de weinige plekken op aarde waar het regenwoud grenst aan het witte strand en de heldere blauwe oceaan. Dit regenwoud is een van de oudste regenwouden ter wereld met een rijke flora en fauna.
Nu waren wij er op een dag dat het weer wederom niet mee zat. Ik had me zo verheugd op dat parelwitte strand met een strak blauwe hemel, maar werd een strand met grijze sobere lucht. Maar ja dit mag de pret niet drukken, het blijft nog steeds het paradijs op aarde. Na een korte wandeling op het strand ( het regende ), zijn we het regenwoud maar ingegaan voor een wandeling. Ja ben behoorlijk actief geweest, mijn lijfspreuk “nl, niet lopen” gaat hier niet op..
Na onze wandeling door het regenwoud, hadden we besloten om Cape Trib maar te laten voor wat het was en zijn we terug gereden naar Cairns. Aangezien Harold al een aantal keer had gevraagd of ik wilde rijden, was ik op de terugweg toch aan de beurt. Ik zag er wel een beetje tegenop om links te rijden, maar achteraf viel het allemaal wel mee. We hebben een automaat dus dat is lekker makkelijk, het enige waar je af en toe mee in de war bent is als je richting aanwijzer aan zet, je bent gewend dat die links zit, dus het is mij al een paar keer gebeurt dat ik mijn richting aan wilde doen, de ruitenwisser spontaan aan ging….
Nog even wat over onze auto, het is een Hyundai Sonata, 3 liter, V6 en er stond 15 km op de teller. Het is echt een race monster. Als je het gaspedaal goed intrapt hoor ik F1 geluiden. Een behoorlijke bak dus.